ਮੈਂ ਅਧਿਆਪਕ ਬੋਲਦਾ
ਕੰਨ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਸੁਣੀ ਪੰਜਾਬ
ਅੰਨ੍ਹੀ ਹੋ ਗਈ ਵਿੱਦਿਆ
ਤੇ ਗੂੰਗੇ – ਬੋਲੇ ਖਾਬ।

ਸਾਨੂੰ ਐਕਟਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਜਕੜਿਆ
ਅਸੀਂ ਕਿਸ ਤੇ ਕਰੀਏ ਮਾਣ
ਪਾਠਕ ਪੜ੍ਹਨਾ ਭੁੱਲ ਗਏ
ਸਾਨੂੰ ਮਾਪੇ ਪੈਂਦੇ ਖਾਣ ।
ਨਾ ਅੰਗੂਠਾ ਮੰਗਿਆ
ਨਾ ਅਸੀਂ ਮੰਗੀ ਜਾਨ
ਹੱਕ ਜਦੋਂ ਵੀ ਮੰਗੀਏ
ਡਾਂਗਾਂ ਨਾਲ ਪੱਗਾਂ ਢਾਣ
ਲੀਡਰ ਵੋਟਾਂ ਲੈਣ ਲਈ
ਵੰਡਦੇ ਖੂਬ ਸ਼ਰਾਬ
ਮੈਂ ਅਧਿਆਪਕ ਬੋਲਦਾ
ਕੰਨ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਸੁਣੀ ਪੰਜਾਬ।

ਸੱਪ ਨੂੰ ਮਿਲੇ ਸਿਆਸਤਾਂ
ਇੱਥੇ ਮੱਝਾਂ ਅੱਗੇ ਬੀਨ
ਕੁੱਤੀ ਚੱਟੀ ਜਾਂਵਦੀ
ਤੇ ਅੰਨ੍ਹੀ ਲੱਗੀ ਪੀ’ਣ
ਵਪਾਰੀ ਗੋਰੇ-ਚਿੱਟੜੇ
ਭਰ-ਭਰ ਵੇਚਣ ਥਾਲ
ਜਵਾਨੀ ਟੀਕੇ ਮੰਗਦੀ
ਸੁਣ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਹਾਲ
ਨਸ਼ੇ ਹੋ ਗਏ ਸਸਤੇ
ਤੇ ਮਹਿੰਗੀ ਵਿਕੇ ਕਿਤਾਬ
ਮੈਂ ਅਧਿਆਪਕ ਬੋਲਦਾ
ਕੰਨ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਸੁਣੀ ਪੰਜਾਬ ।

ਭਗਤ – ਸਰਾਭਾ ਭੁੱਲ ਗਏ
ਪਰ ਚੇਤੇ ਫੁੱਲ ਗੁਲਾਬ
ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਚਿੰਬੜੀ ਆਸ਼ਕੀ
ਨਸ਼ੇ ਨੂੰ ਚਿੰਬੜਿਆ ਬਾਪ
ਸੱਚ ਨੂੰ ਇਥੇ ਜੁੱਤੀਆਂ
ਝੂਠ ਦੀ ਉੱਚੀ ਸ਼ਾਨ
ਮਹਿੰਗੇ ਹੋ ਗਏ ਕੱਪੜੇ
ਤੇ ਸਸਤੇ ਨੇ ਇਨਸਾਨ
ਪੈਸੇ ਦੇ ਇਸ ਦੌਰ ‘ਚ
ਡਿਗਰੀਆਂ ਫੜੀ ਸਲਾਭ
ਮੈਂ ਅਧਿਆਪਕ ਬੋਲਦਾ
ਕੰਨ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਸੁਣੀ ਪੰਜਾਬ ।

ਘਾਈਆਂ ਘਾਹ ਹੀ ਖੋਤਣੇ
ਇੱਥੇ ਵਿਕਣ ਇਮਾਨ
ਅੰਨ੍ਹਿਆਂ ਵਿਚ ਕਾਂਣਾ ਰਾਜ ਕਰੇ
ਚੋਰਾਂ ਵਿਚ ਠੱਗ ਪ੍ਰਧਾਨ
ਤੇਰੀ ਰੇਤਾ-ਬਜਰੀ ਖਾ ਗਏ
ਖੱਡਾਂ ‘ਚੋਂ ਵੱਟੇ ਹੂੰਝ
ਤੇਰੇ ਪੁੱਤ ਜੁਆਰੀ ਨਿਕਲੇ
ਤੂੰ ਰੋ ਨਾ ਹੰਝੂ ਪੂੰਝ
ਬਿਆਸ ਨਦੀ ਪਈ ਡੁਸਕਦੀ
ਤੇ ਚੀਕਾਂ ਮਾਰੇ ਝਨਾਬ
ਮੈਂ ਅਧਿਆਪਕ ਬੋਲਦਾ
ਕੰਨ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਸੁਣੀ ਪੰਜਾਬ ।

ਸਾਲ – ਛਿਮਾਹੀ ਮਗਰੋਂ
ਬਸ ਰਾਵਣ ਲੈਂਦੇ ਸਾੜ
ਅਰਜੁਣ ਕਰਮ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਗਏ
ਦੁਰਯੋਧਨ ਕਰੇ ਸ਼ਿਕਾਰ
ਅਸੀਂ ਵਿਚ ਲਾਚਾਰੀ ਤੜਫੀਏ
ਕਸੂਤੀ ਫਸ ਗਈ ਜਾਨ
ਬੇਸੁਰਿਆ ਹੱਥ ਵੰਝਲੀ
ਤੇ ਬਾਂਦਰ ਹੱਥ ਕਮਾਨ
ਜ਼ਹਿਰੀ ਹੋਈਆਂ ਸਿਆਸਤਾਂ
ਜ਼ਹਿਰੀ ਨੇ ਪੰਜ-ਆਬ
ਮੈਂ ਅਧਿਆਪਕ ਬੋਲਦਾ
ਕੰਨ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਸੁਣੀ ਪੰਜਾਬ ।

ਤੇਰੀ ਪੱਤ ਨੂੰ ਗੀਤਾ ਰੋਲਿਆ
ਤੈਨੂੰ ਦਿੰਦੇ ਰਹੇ ਧਰਵਾਸ
ਅਸੀਂ ਨਾ-ਸ਼ੁਕਰੇ ਹੋ ਗਏ
ਨਾ ਰੱਖੀ ਸਾਥੋਂ ਆਸ
ਜਿਸ ਥਾਲੀ ‘ਚੋ ਖਾਧਾ
ਅਸੀਂ ਉਸ ਵਿਚ ਕੀਤਾ ਸ਼ੇਕ
ਪੰਜ ਆਬਾਂ ਨੂੰ ਡੱਸ ਕੇ
ਕਿੰਝ ਹੱਸਦਾ ਤੂੰ ਵੇਖ
ਨੀਲਾ ਜ਼ਹਿਰ ਬਣਾ ਲਿਆ
ਕੋਈ ਮੰਗਦਾ ਨਹੀਂ ਜਵਾਬ
ਮੈਂ ਅਧਿਆਪਕ ਬੋਲਦਾ
ਕੰਨ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਸੁਣੀ ਪੰਜਾਬ ।

ਇੱਥੇ ਲੰਗੜੇ ਘੋੜੇ ਦੌੜਦੇ
ਅੰਨ੍ਹਿਆ ਹੱਥ ਗੁਲੇਲ
ਖੋਟਿਆਂ ਦੇ ਮੁਲ ਚੌਗਣੇ
ਖਰਿਆਂ ਦੀ ਲੱਗਦੀ ਸੇਲ
ਉਠੋ ਵਾਰਿਸ ਤੇ ਬੁਲਿਓ
ਕਰੋ ਤੱਪਦਾ ਸੀਨਾ ਸੀਤ
ਲੈ ਆਓ ਵੀਰ ਤੇ ਪੂਰਨ ਨੂੰ
ਕੋਈ ਲਿਖੋ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਗੀਤ
ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਮੱਥਾ ਚੁੰਮੀਏ
ਖਿੜਨਗੇ ਫੁੱਲ ਗੁਲਾਬ
ਮੈਂ ਅਧਿਆਪਕ ਖੈਰ ਮੰਗਾਂ
ਮੇਰਾ ਵੱਸਦਾ ਰਹੇ ਪੰਜਾਬ
ਸ਼ਾਲਾ ਹੱਸਦਾ ਰਹੇ ਪੰਜਾਬ।

• ਦੀਪਕ ਭਾਟੀਆ
• 44