ਲਗਦਾ ਰਿਸ਼ਤੇ ਮੁੱਕ ਚੱਲੇ ਨੇ
ਰੁੱਖਾਂ ਵਾਂਗੂੰ ਸੁੱਕ ਚੱਲੇ ਨੇ।

ਹੈਂਕੜਬਾਜ਼ੀ ਕਰਦੇ ਲੋਕੀਂ
ਰੱਬ ਦੇ ਉੱਤੇ ਥੁੱਕ ਚੱਲੇ ਨੇ।

ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਵਾਲੇ ਚੂਹੇ ਚਾਦਰ
ਮਿਹਨਤਕਸ਼ ਦੀ ਟੁੱਕ ਚੱਲੇ ਨੇ।

ਅਰਮਾਨਾਂ ਦੀ ਵੇਖੋ ਅਰਥੀ
ਫਰਜ਼ੀ ਕਿਸੇ ਦੇ ਚੁੱਕ ਚੱਲੇ ਨੇ।

ਇੰਝਣ, ਡੱਬੇ ਮੋਹ ਕੇ ਲੈ ਗਏ
ਕਰਦੇ ਜਦ ਛੁੱਕ ਛੁੱਕ ਚੱਲੇ ਨੇ।

ਤਕੜੇ ਨੂੰ ਸੀ ਲੱਗੇ ਠੋਕਣ
ਮਾੜੇ ਉਸ ਤੋਂ ਠੁੱਕ ਚੱਲੇ ਨੇ।

ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੀ ਜ਼ਖਮ ਦਿਖਾਏ
ਲੂਣ ਉਹੀ ਹੁਣ ਭੁੱਕ ਚੱਲੇ ਨੇ।

ਉਸਨੇ ਤੱਕ ਕੇ ਤਰਸ ਨਾ ਕੀਤਾ
ਹੰਝੂ ਮੇਰੇ ਮੁੱਕ ਚੱਲੇ ਨੇ।

ਕਿੰਨੇ ਵੀ ਤੂੰ ਪਾ ਮਖੌਟੇ ਮੁੱਖ ਉਤੇ,
ਹਾਸਿਆਂ ਓਹਲੇ ਗ਼ਮ ਛੁਪਾਏ ਨਹੀਂ ਜਾਣੇ।

ਕਦਮ ਕਦਮ ਤੇ ਭਾਵੇਂ ਤੂੰ ਅਜਮਾ ਮੈਨੂੰ,
ਪਰ ਚੇਤਾ ਰੱਖੀਂ ਸਭ ਅਜਮਾਏ ਨਹੀਂ ਜਾਣੇ।

ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਪੈਂਦੇ ਵੈਣ ਬਿਰਹੋਂ ਦੀਆਂ ਮਾਰਾਂ ਦੇ,
ਝੂਠੇ ਹਾਸੇ ਹੁਣ ਮੁਸਕਾਏ ਨਹੀਂ ਜਾਣੇ।

ਮੱਲੀ ਥਾਂ ਬਸੰਤ ਦੀ ਪਤਝੜ ਦੀ ਰੁੱਤ ਨੇ,
ਏਸ ਰੁੱਤੇ ਸਾਥੋਂ ਫੁੱਲ ਮਹਿਕਾਏ ਨਹੀਂ ਜਾਣੇ।

ਦਿਨ ਭਰ ਦੇ ਇਸ ਥੱਕੇ ਟੁੱਟੇ ਜਿਸਮ ਕੋਲੋਂ,
ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਸੁਫਨੇ ਹੁਣ ਸਜਾਏ ਨਹੀਂ ਜਾਣੇ।

ਮਿਹਨਤ, ਲਗਨ, ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਦੇ ਨਾਲ ਲੜਨਾ ਪਊ,
ਗੱਲੀਂ ਬਾਤੀਂ ਯੁੱਗ ਪਲਟਾਏ ਨਹੀਂ ਜਾਣੇ।

‘ਸੋਢੀ’ ਵਰਗੇ ਮਿਲਦੇ ਨੇ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਵਾਰੀ,
ਪੈਰ-ਪੈਰ ਤੇ ਕਦੇ ਥਿਆਏ ਨਹੀਂ ਜਾਣੇ।

ਆਪਣੇ ਮਨ ਨੂੰ ਸਮਝਾ ਲੈ ਚੰਗਾ ਰਹੇਂਗਾ,
ਦਿਲ ਚੰਦਰੇ ਨੂੰ ਨੱਥ ਪਾ ਲੈ ਚੰਗਾ ਰਹੇਂਗਾ।

ਪਿਆਰ ਮੁਹੱਬਤ ਘਾਟੇ ਦਾ ਸੌਦਾ ਨਹੀਂ ਹੈ,
ਸਾਂਝ ਦਿਲਾਂ ਦੀ ਪੁਗਾ ਲੈ ਚੰਗਾ ਰਹੇਂਗਾ।

ਦਿਨ ਪਰਾਹੁਣੇ ਰਹਿ ਗਏ ਨੇ ਗਿਣ ਕੇ ਚਾਰ,
ਮਨ ਮਟਾਊ ਅੰਦਰੋਂ ਮਿਟਾ ਲੈ ਚੰਗਾ ਰਹੇਂਗਾ।

ਹੱਸ ਕੇ ਦੇਖ ਨਜ਼ਰ ਘੁੰਮਾ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਤੂੰ,
ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਂਗੂ ਰਾਹ ਮਹਿਕਾ ਲੈ ਚੰਗਾ ਰਹੇਂਗਾ।

ਇਥੇ ਸਭ ਤੇਰਾ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ‘ਸਵੀ’
ਮਿਲ ਕੇ ਰਹਿਣਾ ਆਦਤ ਪਾ ਲੈ ਚੰਗਾ ਰਹੇਂਗਾ।